Merve OZBAS

Yüklem olduğum tüm cümlelerde özne mi arar oldum .Baktım ki bende ne özne oldun,ne de gizli özne.Senin bütünleştiremediğin kalbim başka baharları bekler oldu şimdi...Senin kuramadığın cümlelerde hayat bulup ses olup, gönüllere akamadım. Tecelli bulamadı aşkım sende.Senden uzak iklimleri yaşar,senden uzak şehirlerde hayat kurarım var gücümle yokluğunla barışırım.Payına düşen o kadar güzellik varken benden uzaklarda baharı yaşa derim,bir ömür uzaklarında kalarak....

Bir gunun sonunda; yazdiklarimizdan konustuklarimizdan,gorduklerimizden,ulasamadiklarimizdan,goz ardi ettiklerimizden,gunahlarimizdan,evrende bulundugunuz zaman dilimlerinde yaptigimiz herseyden hesaba cekilecegiz.bir bir ifşa olacagiz mevlanin huzurunda. Simdiden bu yollarin izdirabini sinelerimizde yaşamak adina elimizi islam davasi icin tasin altina koyanlardan eyle,var gucumuzle son nefes anina kadar bu yoldan ayirma bizi... Published with Blogger-droid v2.0.4

 İki bardak olduk.Birimizin içinde su varken,birimiz hep boş durdu.Bendeki su tükendiğinde sende sular gürül gürüldü.Aynı anda iki boş bardak olamadık.bizi hiçbir zaman boş koymadılar.Hep birimiz önden, birimiz geriden geldik.Aynı zaman diliminde rastlaşamadık,kim bilir o gün geldiğinde hangi mekanda hangi sıfatlarda,anlamlarda olacağız biz bile  bilemeyiz,yada o gün hiç gelmez,bardakta bir ömür ayrı gayrı yaşarız.Başkaların dudaklarında can olur,hayat bulur biçimleniriz.Yada bir düşüş te tuz buz paramparça oluruz.

Kaç kelime kullandım seni anlatmak için inan ki hatırlamıyorum,susup konuşmamam gereken yerde bile sen vardır,sesin,kokun,adın,benliğin vardı. Hangi zamanlar arasında sıkışıp birbirimizi bulamamış olmanın üzüntüsünü yaşasam da, aslında bir o kadarda yakınımda varlığını hissetmenin tarifi olmayan biçimlerindeyim. Ne cümlelerimi sonlandırmak istiyorum nede seni anlatıp susmak istiyorum.sahip olduğun tüm değerlerin içinde yok oluşumun/yok oluşunun çözümleyememiş olmam üzüntüsüyle seni sadece bu notta sıkıştırmakla kalıyorum,şimdilik elimden gelen budur :-)

Bulundukları küçük kapa sığmayan insanlar;geniş ırmaklarda,derin nehirlerde,uçsuz ummanlarda yüzmek istediler.Yüzdülerde,umduklarını,istediklerini bulamadılar...Geri dönmek istediler,kabın şeklinin hiç bir zaman alamayacaklardı.Ummanlarda,denizlerde,nehirlerde gözlerden kaybolup gittiler...Halbuki ne güzeldi ilk bulundukları yerler, kendi benlikleri,kendi varoluşları,kendi dünyalarıyla tüm insanlığı izlemeleri,artık bir anıdan hayalden öteye gidemez oldular...