Merve OZBAS

Etrafa saçılan o kadar çok taş var ki,irili ufaklı,büyük,un ufak...hepsi dağıldı.Var oldukları yerleri şekillendirmek için konumlandılar,bazısı büyük bir dağın üsttüne yerleşti en tepeden izler oldu insanoğlunu,bazısı parçalara bölünerek bir kaldırım taşına ek oldu,insanlar geldi üzerine basıp yol oldular ilerlediler,bazıları da bir duvar yapımında  harç oldu, tüm gedikleri kapatmak için,bazıları da çocukların çizdiği seksek çizgisinin sınırlarında kaldılar,onların hamleleriyle oyunun içinde varolabildiler.gölgede hiç kımırdamadan taşın üzerinde duran bir kertenkeleye yer oldu ev oldu..bazısıda bir heykeltıraşın ellerinde şekillendi,dümdüzdü,formsuz biçimsizdi,renksizdi....birden hayat buldu.müzede insanların seyri oldu.. daha aklımıza gelmeyen,hatırlayamadığımız bir çok yerdeoldular ,kimine umut,kimine hayal,kiminin işine yaradılar...aslında bizlerde tüm boyutlarda kocaman bir halkayı tamamlamaya geldik,bize bahşedilen öyle güzellikler varki görmez,anlamaz, bir şekilde işe yara...

Zaman,mekan, herşeyden somutlaştırıyor bizi, ya bişeyler eksik kaldı ,geride bıraktık, yada bişeyleri tamamlayamadan çıktık yola.. yolların bizi nereye götüreceğini bilmeden attık adımlarımızı. belki tüm bütünüyle bizim için işlenmiş zamanlarda karşılaşacaktık yada hiç birbirimizi görmeden ilerleyecektik....adımların ne hesabını eder olduk nede gittiğimiz yolların şekillerini görür olduk,tek bildiğimiz bilgilerle kendimizi dünyamızı  yontmaktı. kendimizi ,başkasını, dinlemez, görmez olduk ve şu zaman diliminde yolun sonuna gelmenin üzüntüsünü yaşamaktayım,sonları bir başlangıçla bütünleştirecek en iyi yolu arar dururum, belki bu bitiş bende başka yolların uzantısı olacaktır...soruları  işaretleriyle gömüyorum ...aynı gökkubbe altında varolmamız bile bir yolun başlangıcı olabilme  duasıyla niyetiyle bir adım daha ....